panne

 

Op weg naar Hasselt valt mijn auto in panne. Ik stond aan een rood licht te wachten om weer te vertrekken en toen viel ie stil. Om nooit meer in gang te schieten. Gelukkig gebeurde dat 's avonds, was er niet veel volk op de baan en zat mijn liefje langs mij. De hele dag merkte ik al aan de auto dat die wat raar deed, nog minder snel optrok dan anders en zich precies wat tegenhield. Maar wat ken ik nu van auto's, dus ik dacht niet dat er iets ernstig aan de hand was. Ik ben al lang blij dat ie niet is stilgevallen -weetikveel- op de af- of oprit van de autostrade ofzo, terwijl ik ALLEEN in de auto zat. 

Soit, met behulp van wat cafégangers (waar we langs waren stilgevallen) konden we de auto daar op de parking duwen. Nee, ik lieg. Niet "we", maar Joachim en die mannen. Ik stond erbij en keek ernaar. Verbouwereerd weliswaar. Dus zette we onze tocht al liftend verder. Toch wel frappant hoe weinig mensen er willen stoppen! Zien wij er zo crimineel uit? En een of andere kerel met zo'n dikke BMW (hoezo, vooroordelen?) dacht dat het grappig was om te doen alsof ie ging stoppen, om daarna met volle vaart weer verder te rijden. Bedankt, we hebben eens goed gelachen, ASS! Maar ok, we zijn in Hasselt geraakt, door een vriendelijke buitenlander. We hebben het liefje zijn slagen op zijn examens gevierd en kebab gegeten. Zo gaat dat. En toen moesten we nog terug naar huis. Het was ondertussen al 5u 's nachts. Oh en zei ik net iets van hoe weinig mensen willen stoppen? Om 5u 's nachts komen er zelfs amper nog auto's op de baan! We waren al een stuk voorbij de grote ring gewandeld toen er eindelijk een auto voorbijkwam die ook nog eens wou stoppen. Een vriendelijke man, op weg naar zijn werk. Helaas werkte hij in de Carrefour iets verderop dus tot daar onze lift. Verder liften in een zwarte nacht dan maar. Totdat de tiende passant ons wou meenemen. Wederom iemand op weg naar zijn werk, die dankzij de werken op het klaverblad in Lummen daar in Hasselt passeerde. Frappant hoe snel alles gaat al rijdend in een auto. Te voet hadden we er zeker 2u over gedaan. En ik slaag er iedere keer weer in om de verkeerde schoenen aan te hebben, als er onverwachts veel gewandeld moet worden. Damn you, ballerina's.

Gek ook dat de mensen die ons uiteidelijk hebben meegenomen een heel ander tijdsbesef hadden dan wij. Zij waren op weg naar hun werk, voor hun was het al 'de volgende dag', ze hadden al geslapen en hoogstwaarschijnlijk al ontbeten. Voor ons was het nog steeds 'die avond' met schuimwijn en ogen die alle richtingen op gingen en ons 'ontbijt' bestond uit kebab. Ik vind dat een vreemde gedachte die vaak in mij opkwam als ik mensen met aktetasjes naar de trein zag spurten, terwijl ik ergens op de eerste bus aan het wachten was om naar huis te gaan, om te gaan slapen.

Ondertussen is het voor mij ook 'de volgende dag'. Mijn ouders hebben de auto laten wegslepen naar de garage. Blijkt de distributieriem kapot te zijn. Ik ken niets van auto's, maar aan mijn papa zijn gezucht kon ik opmaken dat dat grote stukken zijn. Blijkbaar kan je dat merken wanneer je distributieriem kapot is, door een constant gepiep in de auto. Wel dat heb ik inderdaad gehoord, en de auto is vorige week nog naar de garage geweest om dat gepiep te onderzoeken. "Niets gevonden, hitteplaatjes vervangen" was het verdict. Om dan een week later in panne te vallen. Dan begin ik te twijfelen aan de kunde en vakkennis van die garagisten! Het eerste wat mijn broer vanmorgend zei toen ik gepiep vermeldde was "Ah, dan gaat het uwen distributieriem zijn". Daar val ik dus steil van achterover. Mijn broer die geen automechanicus is wist meteen wat er scheelde, maar in de garage hadden ze er maar het raden naar. Paljassen. Autogarden in Hasselt, geen goede punten gescoord!

Hell's Belles!

Ik maak van de gelegenheid gebruik om reclame te maken voor een SUPER GEWELDIG MEGA FORMIDABEL feesje, georganiseerd door girlfriend Eline Rodiers en haar liefje-dat-ook-een-dj-is Roeland Pouls!

Datum: 3 december 2011
Plaats: jh XL te Herk-de-Stad, Ridderstraat 6
Wat: A funky soulfull jazz ska psychedelic library experience!

 

BE THERE OR BE SQUARE!

Herfstfoto's:

I'm keeping an ear on you.

sollicitatie

Dat ligt nu eenmaal gewoon aan mij, ik trek het aan. Het kan niet anders, nogmaals bewezen. Altijd als ik een belangrijke afspraak heb en ergens op een bepaald tijdstip moet zijn, zijn er een hoop hindernissen die ik moet overwinnen. Zo ben ik al ettelijke malen kermissen, wegenwerken en wegomleidingen op mijn pad tegengekomen. Het is dat, of mijn gps die kuren krijgt, en dan ben ik helemààl verloren.

Vandaag was dus niet anders. 20u15 had ik een sollicitatie. 19u30 kruip ik braaf achter het stuur om aan de 20min durende rit te beginnen. Ruim op tijd, dacht ik nog! Inderdaad, 19u50 zegt de gps mij dat ik de 3de afslag op de rotonde moet nemen en dat ik dan binnen 700m mijn bestemming zou bereiken. Alleen stonden er na 200m al verbodsborden en heras-hekken.. So close! Geen paniek, geen paniek. Ik heb nog meer dan een kwartier om een andere weg te zoeken, chill! Ohja, in zo'n situaties begin ik steevast tegen mezelf te praten. Ik keer op mijn stappen terug en rij de eerstvolgende straat rechts in, als ik goed naar mijn gps kijk moet ik dan uiteindelijk toch nog op de goede weg uitkomen en heb ik de werken omzeild (waar zijn die OMLEIDING-bordjes als je ze nodig hebt?!). Dat was maar een klein, donker en smal straatje waar ik inreed, but hell, we zouden er geraken! Niet dus. Opeens staan daar drie paaltjes in het midden van de weg met een bord langs. Zo'n wit bord met een rode rand. En er stond een auto en een bromfiets op getekend. Ik gaf dat bord mijn vuilste blik (you don't want to see that one) en reed terug. Ik begon al licht te panikeren, de tijd staat nl. niet stil. Ik probeerde de andere richting uit te rijden om de werken via de andere kant te omzeilen, maar ik zag al snel dat dat geen optie bleek te zijn. De tijd begon nu echt te dringen. Ik zette mij even langs de kant om een telefoontje te plegen om te melden dat ik net iets later ging zijn. Mooie geste, weliswaar om deze te doen slagen moet de telefoon beantwoord worden. Neen, dat gebeurde dus niet. Natuurlijk niet. Ik heet Lies Gaethofs, remember. Ik reed terug naar de werken, ik had al opgemerkt dat je er te voet wel langsheen kon. Dat was dus mijn laatste optie. Auto parkeren langs de straat en 500m wandelen. Als ik dat nu meteen had gedaan, was ik wel op tijd geweest natuurlijk. Het was gelukkig niet erg dat ik wat later was. Even na mij kwam er nog een meisje binnen "Jullie zitten wel goed verstopt en er zijn werken! Ik ben hier dus maar - wait for it - op het gevoel naartoe gereden...." OP HET GEVOEL?! HOE KAN DAT NU, IK GERAAK ER NOG NIET MET GPS! Op zo'n moment denk ik dat alle cliché's ivm vrouwen en oriëntatie op mij gebaseerd zijn.

De sollicitatie zelf vond ik best vreemd. In die zin dat ik dat nog nooit op zo'n manier had meegemaakt. We zaten daar met zo'n 10 mensen en allemaal kwamen we voor een andere functie solliciteren. We mochten eerst een berg (vijf om precies te zijn) formulieren invullen en erna werd er een groepspresentatie gegeven over het bedrijf (www.handelsgids.be). Daarop volgend mochten wij ons allemaal kort voorstellen en zeggen waarvoor we kwamen solliciteren. Er was nog een meisje dat ook voor de DTP-vacature daar was en volgens mij ook een jongen (of een man, hij was toch al 30), maar daar ben ik niet heel zeker van. Voor de rest waren ze daar voor telefoniste of vertegenwoordiger. De sfeer was wel gezellig en eigenlijk informeel. Ik voelde niet de stress als bij een 'gewone' sollicitatie. Het is wel maar een klein bedrijfje en ik weet niet hoeveel DTP-vacatures er open stonden, maar ik vrees niet heel veel. Max twee ofzo? En wij waren al de negende (!) groep die er bij hem langskwam, en ik weet natuurlijk niet hoeveel kandidaat DTP'ers er in die andere groepen zaten. Op zich schat ik mijn kansen vrij goed in, maar dat zal vooral afhangen van de andere kandidaten en hoeveel ervaring of gebrek aan ervaring deze hebben. Let's hope for the best! In het beste geval krijg ik een mailtje met dat ik naar de 'volgende ronde' mag. Dan kan ik mij effectief bewijzen, dan wordt de kennis van PS en Indesign getest en gekeken hoe lang je erover doet om bv. een naamkaartje te ontwerpen. Het was iig een pluspunt dat ik ook fotografie had gestudeerd. Allez vooruit! Ik weet dus nog niets meer but yet again, I'll keep you posted.

Toen ik terug naar mijn auto wandelde kwam ik deze jongen nog tegen:

 

Ik had hem bijna vertrappelt! Ik gok dat ie "zoe zoat as n schup" was en op zoek ging naar z'n huis. 

herfstfoto's?

Niet zo goed bezig met mijn project, om iedere dag een herfstfoto te posten. Ai!
Ik maak het goed met wat Minoltafoto's:

 

Het is overigens al de hele dag aan het regenen. Bah. En dat op de dag dat ik moet gaan solliciteren :( Als dat maar goed komt! I'll keep you posted.

       -Rain drains my energy.

Herfst in wonderland

 

Ik voelde mij alleszins als Alice gisteren.  Ik ging wat foto's maken in het bos hier voor mijn photoshopexamen. We moeten een animated gif maken, en ik wou de Cheshire Cat van Alice in Wonderland laten verdwijnen tot alleen de mond overblijft. Dat beest heeft mij altijd geïntrigeerd. Bedoeling was om een foto te maken met wat 'magisch' licht van een tak van een boom, waar ik dan die kat op kon tekenen. Ik wandel door het bos en ik word opeens opgeschrikt door geritsel langs mijn voeten. Noem het een slecht geweten, maar ik sprong al een meter in de lucht. Nergens voor nodig, want deze mooie vriend hierboven kwam mij vergezellen op mijn tocht! Superlief beest dat zich gewillig tegen mijn voeten vleide en met de regelmaat van de klok mijn veters trachtte te verorberen. Grijnzen deed ie niet, maar het was op die moment toch mijn Cheshire Cat. Serendipiteit? 

Het gebeurt overigens wel vaker dat katten mijn nieuwe vrienden worden wanneer ik aan het fotograferen ben. Zo ging ik vorig jaar een restaurant fotograferen voor de horecagids, ik was wat te vroeg dus ik stond buiten wat rond te draaien, en daar was ie!

Ik ga later zo'n eng, oud kattenvrouwtje worden. Ik voel het. Met lange grijzen haren in een verwilderde dot. Kinderen zullen dan ook rotte eieren tegen mijn huis gooien en de mythe zal gaan dat ik enkel geroosterde kevers met cayennepeper eet. Zever natuurlijk. Paprikapoeder en af en toe, bij speciale gelegenheden, currypoeder lust ik ook wel.

Herfst vs pijnlijke ogen

Another fall picture.

Niet m'n beste, maar ik steek het op mijn pijnlijke ogen? Heb altijd lenzen gedragen maar ik kon ze de laatste tijd niet meer zo goed verdragen. Mijn ogen begonnen sneller te tranen en ik kon niet goed scherp licht verdragen. Nu draag ik tegenwoordig bijna constant mijn bril - ook omdat ik op school de hele tijd voor een pc zit - en zelfs nu doen m'n ogen pijn. Hm, nu ik dat zo typ. Zou het misschien te maken hebben met dat ik teveel tijd voor een pc doorbreng? Het is ècht erg, als ik in de auto zit en de zon schijnt draag ik zelfs m'n zonnebril over m'n bril heen (ik heb er nog geen op sterkte) en geloof mij, dat ziet er niet uit. Maar beter dat dan m'n ogen amper open kunnen houden. Een vriendin van mij (Ulrike <3) heeft optiek gestudeerd en zij denkt dat ik misschien allergisch aan het worden ben voor lenzen. Ik draag ze dan ook al sinds m'n 14 jaar. Wat dus al bijna 10 jaar is, damn I'm getting old! Anywho, ik ga morgen voor een zonnebril op sterkte kijken en maandag heb ik een afspraak met de oogarts. Ik hoop ècht dat ik nog lenzen kan dragen. Ik vind het helemaal niet erg om een bril op m'n neus te hebben, maar ik wil toch nog graag afwisselen. Zo'n bril zit ook in de weg bij het maken van foto's! So wish me luck :)

herfst

Ik hou van de herfst. Alles krijgt zo'n mooie kleur en de zon staat laag waardoor alles zo mooi belicht wordt! Alsof de natuur ons nog een allerlaatste keer superhard laat genieten, vooraleer de winter intreedt en alles dood en grijs is. Vorig jaar is de herfst volledig aan mij voorbij gegaan. Voor ik het goed en wel doorhad, had ik mn winterjas aan en zat ik met mn botten door de sneeuw te ploeteren (van een goed pak sneeuw kan ik anders ook wel genieten). Al die mooie herfstkleuren zijn mij toen niet opgevallen, was de winter vorig jaar werkelijk zò vroeg daar, of had ik stront in mn ogen? :) Vandaar dat ik er dit jaar ex-tra van wil genieten. Ik wil jullie natuurlijk laten delen in al dat moois, dus neem ik mij voor om iedere dag een herfstfoto te maken en hier te posten! (Net beslist, hoezo impulsief?)

En omdat ik in een goede bui ben post ik vandaag zelfs twee foto's. Gewoon, omdat het kan. Enjoy.

En om deze post af te sluiten met nog meer moois: ik mag dinsdag op gesprek gaan om op 's woensdags te werken als DTP'er! Yiiha! Ik zag de vacature vandaag online staan en heb gewoon gesolliciteerd. Ik had niet gedacht dat er een positief antwoord ging komen, omdat ik nog student ben en zei dat ik eigenlijk pas in maart volledig beschikbaar was maar wel op woensdag inzetbaar ben. Maar toch, een half uur later kreeg ik al een mail met de vraag of ik eens op gesprek kon komen. Zo zie je maar, een 'nee' heb je, een 'ja' kan je krijgen. Nogmaals bewezen! Ik mag natuurlijk niet te snel victorie kraaien, misschien vinden ze mij maar niets, en mag ik na dinsdag niet meer terugkomen :D Laten we vooral hopen dat dat niet zo is. I could use the money, en ook de ervaring.

Misschien toch ook nog een job zoeken voor op zondag. Iets in de horeca ofzo, in ieder geval iets to-taal anders. Het kriebelt om bezig te zijn, ik heb lang genoeg op mn gat gezeten.

Mn mama heeft overigens mn flitsboete betaalt. Op voorwaarde dat ze niet nog vaker zo'n brief in de bus vindt uiteraard. Ik ben iedere dag op de baan, en mijn ogen zijn nog nooit zo vaak angstvallig naar beneden gegleden richting snelheidsmeter. Ik begin mij af te vragen wat het gevaarlijkst is: te snel rijden, of de hele tijd kijken dat je net niet te snel rijdt. Take that BIVV.

Love!

Cuberdon

Cuberdon, neuzeke, you name it! (I'll eat it.)

Njammie!
Deze Belgische lekkernij kan mij wel bekoren. Af en toe. Niet teveel.
En ze hebben zo'n leuke naam! "Cuberdon", I like.


Mijn kat besloot vandaag om pootloos door het leven te gaan: 

Funny creature.
Iedere morgen weer ben ik jaloers wanneer zij zich nog eens oprolt, en ik de koude trotseer om naar school te gaan. Lucky bastard. Uit je warme nest komen op een koude hersfst- of wintermorgen is iedere keer weer een opgave van jewelste. Tips om sneller die voeten op de koude vloer te krijgen en in gang te schieten zijn welkom!

Minder goed nieuws: ik ben geflitst :( Mag daardoor een boete van €80 betalen. Miljaar!
Volgende keer beter op de snelheidsmeter letten is de boodschap, mijn budget laat het niet toe om wekelijks (of maandelijks for that matter) geflitst te worden! De jobhunt is bij deze ook weer geopend, *sigh. Alleen heb ik al mijn dagen die ik 'mag' werken als student al opgebruikt. Dus we zullen zien wat er uit de bus komt.

Of als er iemand een fotoshoot wenst, laat maar komen! Er mag altijd gemaild worden naar: info@liesgaethofs.be , of gewoon gereageerd worden op dit bericht :)


Lie(f)s!

Doka

Dit weekend was het zover: FOTO'S PRINTEN! Analoog, zwart-wit en in een geïmproviseerde doka, thuis in de kelder, samen met een fles porto en het lief. Enkele weken geleden hadden we datzelfde lief zijn zwart-wit fotorolletje al ontwikkeld, nu was het dus tijd voor het straffere werk.

Viavia hadden we reeds een vergroter, ontwikkelbaden + tangen, rode + groene lamp en papier op de kop kunnen tikken. Na het professioneel verwijderen van al het stof (dank u, vochtige doekjes en mama) en de vervanging van de hallogeenlamp (danku, papa) were they ready to rumble.

Het was in het begin wat zoeken naar de juiste belichtingstijd (op school had ik bijna altijd voldoende met +/- 5 seconden, hier duurde het een minuut!), en ook het beeld kregen we niet helemaal scherp maar het resultaat mag er zijn!

 

(Foto's zijn gemaakt met een smartphone, kan het contrast nog groter!)

Volgende keer moeten we er wel meer onze tijd voor nemen. Ik was vergeten dat daar toch behoorlijk wat tijd in kruipt wil je alles goed doen! Dit is zeker niet de laatste keer dat ik weer zelf foto's ga printen. Ik ga wel op zoek gaan naar een iets betere, minder oude vergroter. Deze werkt zeer goed, maar is toch al oud en de negatiefhouder is stuk. En het staat als een rots boven water dat, wanneer ik alleen woon, sowieso ergens een dokaruimte wil inrichten ;) 

Mijn dierbare PEN is ook verkocht! Aan the lovely Nathalie Weenen. Check zeker ook haar website, want ze maakt superleuke hebbedingetjes!

another

competition!

http://fotowedstrijd-dela.mijnalbum.nl/index.php?a=200&photoid=IHPFUS


Allemaal stemmen zou GEWELDIG zijn! 
Hoewel de foto met de meeste stemmen er reeds 555 gehaald heeft, en ik niet denk dat ik dat ga inhalen :( But hell, we doen mee voor de sport?

Doet me eraan denken dat ik drrrringend weer moet gaan fitnessen.


Love.

Willa Holland

Marshmellow Cocktailfeesje!

 

IT WAS FUN!

Thx, Sofie!

Nazomer: check!

Wat een weer! Daar hebben we dan 2 maanden op liggen wachten. En als het schooljaar voor de meesten terug van start gaat, dan is het zover: zon in overvloed. Nu mij hoor je niet klagen. Ik heb terrasjes gedaan en aan het Schulens Meer gehangen, life is good. Alleen die muggen. Die mogen van mij part uitsterven. Of op z'n minst mij niet meer steken. Want waarom in hemelsnaam ben ik altijd diegene die geteisterd word door een ziljoen muggenbeten? Op de meest ondenkelijke plaatsen dan nog wel zoals tenen en vingers. Komop, doe nekeer serieus.

Vorige week heb ik eveens mijn eerste 'familieshoot' gedaan. Een gezin uit Lanaken. Ik ben vorig jaar al foto's gaan maken in hun zaak (ze hebben een supermooie bloembinderij), voor een meisje (Sofie!) van mijn klas, zij wou die foto's gebruiken in haar brochure die we moesten maken voor ons eindwerk. Zelf waren die mensen ook zeer blij met de foto's, en zo contacteerden ze mij (via Sofie) of ik ook eens geen foto's wou maken van hun gezin. Wel, natuurlijk!

Ik had dat nog nooit gedaan, zo'n familieshoot dus ik was wel wat zenuwachtig (no surprise there). Maar Sofie had mij al gerustgesteld dat dat echt suuuperleuke mensen en zelf ook heel creatief zijn.  Zondagmorgend om half 8 stonden we dus paraat. Sofie was meegegaan, omdat zij hen ook goed kent. Ik wreef het slaap uit m'n ogen et on y va! Omdat het nog zo vroeg was hing er nog mist over de velden en stond de zon heel laag. Men moet er wat voor over hebben, voor zo'n mooi licht :)

Een kleine sneakpeak:

De Ridder: jullie waren fantastisch!

Ik hoop dat jullie, desondanks het vroege uur en de koude voeten, van de shoot hebben genoten en jullie blij zijn met het resultaat :) Ik kon mij in ieder geval geen betere 'eerste keer' voorstellen! Ook aan Sofie bedankt om mee te gaan op dat vroege uur en dat nog wel op een zondag. Merci!